امروز صبح که از خواب بیدار شدی، نگاهت می کردم، امیدوار بودم که با من حرف بزنی، حتی برای چند کلمه، نظرم را بپرسی یا برای اتفاق خوبی که دیروز در زندگی ات افتاد،از من تشکر کنی، اما متوجه شدم که خیلی مشغولی، مشغول انتخاب لباسی که می خواستی بپوشی، وقتی داشتی این طرف و آن طرف می دویدی تا حاضر شوی فکر می کردم چند دقیقه ای وقت داری که بایستی و به من بگویی: "سلام"، اما تو خیلی مشغول بودی، یک بار مجبور شدی منتظر شوی و برای مدت یک ربع ساعت کاری نداشتی جز آنکه روی یک صندلی بنشینی، بعد دیدمت که از جا پریدی، خیال کردم می خواهی چیزی به من بگویی، اما تو به طرف تلفن دویدی و در عوض به دوستت تلفن کردی تا از آخرین شایعات با خبر شوی.
تمام روز با صبوری منتظرت بودم، با آن همه کارهای مختلف گمان می کنم که اصلاً وقت نداشتی با من حرف بزنی، متوجه شدم قبل از نهار هی دور و برت را نگاه می کنی، شاید چون خجالت می کشیدی، سرت را به سوی من خم نکردی!!!
تو به خانه رفتی و به نظر می رسید که هنوز خیلی کارها برای انجام دادن داری، بعد از انجام دادن چند کار، تلویزیون را روشن کردی، نمی دانم تلویزیون را دوست داری یا نه؟ در آن چیزهای زیادی نشان می دهند و تو هر روز مدت زیادی را جلوی آن می گذرانی، در حالی که درباره هیچ چیز فکر نمی کنی و فقط از برنامه هایش لذت می بری، باز هم صبورانه انتظارت را کشیدم و تو در حالی که تلویزیون را نگاه می کردی، شام خوردی و باز هم با من صحبتی نکردی!!!
موقع خواب، فکر می کنم خیلی خسته بودی، بعد از آن که به اعضای خوانواده ات شب به خیر گفتی، به رختخواب رفتی و فوراً به خواب رفتی، نمی دانم که چرا به من شب به خیر نگفتی، اما اشکالی ندارد، آخر مگر صبح به من سلام کردی؟!
هنگامی که به خواب رفتی، صورتت را که خسته تکرار یکنواختی های روزمره بود، را عاشقانه لمس کردم، چقدر مشتاقم که به تو بگویم چطور می توانی زندگی زیباتر و مفیدتر را تجربه کنی...
احتمالاً متوجه نشدی که من همیشه در کنارت و برای کمک به تو آماده ام، من صبورم، بیش از آنچه تو فکرش را می کنی، حتی دلم می خواهد به تو یاد دهم که چطور با دیگران صبور باشی، من آنقدر دوستت دارم که هر روز منتظرت هستم، منتظر یک سر تکان دادن، یک دعا، یک فکر یا گوشه ای از قلبت که به سوی من آید، خیلی سخت است که مکالمه ای یک طرفه داشته باشی، خوب، من باز هم سراسر پر از عشق منتظرت خواهم بود، به امید آنکه شاید فردا کمی هم به من وقت بدهی!
آیا وقت داری که این نامه را برای دیگر عزیزانم بفرستی؟ اگر نه، عیبی ندارد، من می فهمم و سعی می کنم راه دیگری بیابم، من هرگز دست نخواهم کشید...

دوستت دارم، روز خوبی داشته باشی...

دوست و دوستدارت: خدا

                                                             گابريل گارسيا مارکز، نويسنده‌ی بزرگ معاصر آمريکای لاتين، به‌واسطه‌ی عوارضی در مزاج و سلامتی‌اش (ابتلا به سرطان لنفاوی) با زندگی اجتماعيش خداحافظی کرده است.
وی بعد از اعلان‌ رسمی و تأیید خبر بیماری‌اش، این‌متن را به‌عنوان وداع نوشته است:

اگر خداوند فقط لحظه‌ای از یاد می‌برد که عروسکی پارچه‌ای بیش نیستم و قطعه‌ای از زندگی به من هدیه می‌داد، شاید نمی‌گفتم همه‌ی آنچه که می‌اندیشیدم و همه‌ی گفته‌هایم را…

اشیاء را دوست می‌داشتم، نه به سبب قیمتشان، که معنایشان…

رویا را به خواب ترجیح می‌دادم، زیرا فهمیده‌ام به ازای هردقیقه چشم به هم گذاشتن، ۶۰ ثانیه نور از دست می‌دهی…

راه می‌رفتم آن‌گاه که دیگران می‌ایستادند…

اگر خداوند فقط تکه‌ای از زندگی به من می‌بخشید، ساده لباس می‌پوشیدم، عریان یله می‌شدم زیر نور آفتاب، نه فقط جسمم، بلکه روحم را عریان می‌کردم…

اگر مرا قلبی بود، تنفرم را می‌نوشتم روی یخ و چشم می‌دوختم به حضورِ آفتاب!…

خداوندا..! اگر تکه‌ای زندگی از آنِ من بود، برای بیان احساسم به دیگران، یک‌روز هم تأخیر نمی‌کردم…
برای گفتنِ این‌حقیقت به مردم که دوستشان دارم و برای شوقِ شیدایی، انسان را قانع می‌کردم که چه اشتباه بزرگی‌ست گریز از عشق به‌علتِ پیری… حال آن که پیر می‌شوند وقتی عشق نمی‌ورزند…

به یک کودک بال می‌بخشیدم بی آن که در چگونگیِ پروازش دخالت کنم…

به سالمندان می‌آموختم که مرگ با فراموشی می‌آید، نه پیری…

ای انسان‌ها…! چقدر از شما آموخته‌ام…

آموخته‌ام که همه می‌خواهند به قله برسند، حال آن که لذتِ حقیقی در بالارفتن از کوه نهفته است…

آموخته‌ام زمانی که کودک برای اولین‌بار انگشت پدر را می‌گیرد، او را اسیرِ خود می‌کند تا همیشه…

آموخته‌ام که یک انسان فقط زمانی حق دارد به همنوعش از بالا نگاه کند که دستِ یاری به سویش دراز کرده باشد…

چه بسیار چیزها از شما آموخته‌ام، ولی افسوس که هیچ‌کدام به کار نمی‌آید وقتی که در یک تابوت آرام می‌گیرم تا به همتِ شانه‌های پرمهرِ شما به خانه‌ی تنهايی‌ام بروم…

همیشه آن‌چه را بگو که احساس می‌کنی و عمل کن آن‌چه را می‌اندیشی…

آه…! که اگر بدانم امروز آخرین‌بار خواهد بود که تو را خفته می‌بینم، با تمامِ وجود در آغوش می‌گرفتمت و خداوند را به‌خاطر این‌که توانسته‌ام نگهبان روحت باشم شکر می‌گفتم…

اگر بدانم امروز آخرین‌بار خواهد بود که تو را درحالِ خروج از خانه می‌بینم، به آغوش می‌کشیدمت…

فقط برای آن‌که اندکی بیش‌تر بمانی، صدایت می‌زدم…
                                                                          آه…! اگر بدانم امروز آخرین‌بار خواهد بود که صدایت را می‌شنوم، فردفردِ کلماتت را ضبط می‌کردم تا بی‌نهایت‌بار بشنومشان…

آه…! که اگر بدانم این آخرین‌بار است که می‌بینمت، فقط یک‌چیز می‌گفتم: دوستت دارم بی‌آن‌که ابلهانه بپندارم تو خود می‌دانی…

همیشه یک ‌فردایی هست و زندگی برای بهترین‌کارها فرصتی به ما می‌دهد، اما اگر اشتباه کنم و امروز همه‌ی آن چیزی باشد که از عمر برای من مانده، فقط می‌خواهم به تو یک‌چیز بگویم: دوستت دارم، تا هیچ‌گاه از یاد نبری…

فردا برای هیچ‌کس تضمین نشده است، پیر یا جوان…
شاید امروز آخرین‌باری باشد که کسانی را می‌بینی که دوستشان داری، پس زمان از کف مده!
عمل کن، همین‌امروز…

شاید فردا هیچ‌وقت نیاید و تو بی‌شک تأسفِ روزی را خواهی‌خورد که فرصت داشتی برای یک ‌لبخند، یک‌ آغوش، اما مشغولیت‌های زندگی، تو را از برآوردن آخرین خواسته‌ی آن‌ها بازدشتند…

دوستانت را حفظ کن و نیازت را به آن‌ها مدام در گوششان زمزمه کن…
مهربانانه دوستشان داشته باش…
زمان را برای گفتنِ یک “متأسفم”، “مرا ببخش”، “متشکرم” و دیگر مهرواژه‌هایی که می‌دانی از دست مده!

هیچ‌کس تو را به‌خاطر افکار پنهانت به یاد نمی‌آورد، پس از خداوند، خرد و تواناییِ بیان احساساتت را طلب کن تا دوستانت بدانند حضورشان تا چه‌حد برای تو عزیز است…

                                                            دیشب چه خوش گذشت نجوا با ستاره‌ها و با ترانه آب به خواب رفتن…

دیشب روستا چه هوای دلپذیری داشت…

انگار آن غم بزرگ بر دل نشسته‌ام با دیدن خاک، درختان، زنبورهای عسل، درخت گردو…

همه از بین رفت و من ماندم و تمام افکار زیبا

روستا

محبتش، عشقش، من..

روستا به یادم آورد که سخاوتمند باشم، به یادم آورد که همیشه زیبا رفتار کنم.

به یادم آورد دل شکستن هنر نیست و دل به دست آوردن هنر است چه دشمنت باشد و چه دوست؛ هرکه و هرچیزی می‌تواند باشد.
او به یادم آورد هم چون گلی زیبا باشم که با بوییدن من حتی دل‌شکسته‌ترین آدم‌ها هم امیدوار به زندگی شوند و

منتظر امدن یک روز عالی نباش خودت دست به کار شو و همین امروزت را عالی کن.

نامه خدا

                                                                                بخوان ما را منم پروردگارت
منم معشوق زیبایت، منم نزدیکتر از تو به تو، اینک صدایم کن
رها کن غیر ما را، سوی ما بازآ منم پروردگار پاک و بی‌همتا

منم زیبا که زیبا بنده‌ام را دوست می‌دارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو می‌گوید:
تو را در بیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کـــرد

بساط روزی خود را به من بسپار، رها کن غصه یک لقمه نان و آب فردا را
تو راه بندگی طی کن عزیزا‌، من خــــدایی خوب می‌دانــــم

تو دعوت کن مرا بر خود به اشکی یا خدایی
میهمانم کن که من چشمان اشک آلوده‌ات را دوست می‌دارم
طلب کن خالق خود را

بجو ما را‌، تو خواهی یافت که عاشق می‌شوی بر ما
و عاشق می‌شوم بر تو که وصل عاشق و معشوق هم، آهسته می‌گویم
خدایی عالمی دارد

قسم بر عاشقان پاک با ایمان، قسم بر اسب‌های خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم

قسم بر عصر روشن تکیه کن بر من
قسم بر روز، هنگامی که عالم را بگیرد نور، قسم بر اختران روشن اما دور
رهایت من نخواهــــــم کـــرد

بخوان ما را که می‌گوید،که تو خواندن نمی‌دانی؟
تو بگشا لب تو غیر از ما، خدای دیگری داری؟
رها کن غیر ما را

آشتی کن با خدای خود تو غیر از ما چه می‌جویی؟
تو با هر کس بجز با ما، چه می‌گویی؟
و تو بی من چه داری؟
هیچ بگو با ما چه کم داری عزیــــزم‌; هیــــچ!!

هزاران کهکشان و کوه و دریا را،
و خورشید و گیاه و نور و هستی را
برای جلــــوه خود آفریدم من ولی

وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت می‌گفتم
تویی زیبا‌تر از خورشید زیبایم تویی والاترین میهمان دنیایم
که دنیا بی‌تو، چیزی بی‌تو را کم داشت

تو ای محبوب‌ترین میهمان دنیایم نمی‌خوانی چرا ما را؟؟
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می‌گردد؟

هزاران توبه‌ات را گرچه بشکستی ببینم من تو را از درگه‌ام راندم؟
اگر در روز سختیت خواندی مرا اما به روز شادیت
یک لحظه هم یادم نکردی به رویت بنده من هیچ آوردم؟؟

که می ترساندت از من؟
رها کن آن خدای دور، آن نامهربان معبود، آن مخلوق خود را

این منم پروردگار مهربانت، خالقت اینک صدایم کــن مرا با قطره اشکی
پیش آور دو دست خالی خود را‌، با زبان بسته‌ات کاری ندارم

لیک غوغای دل بشکسته‌ات را می‌شنیدم
غریب این زمین خاکیم آیا عزیزم حاجتی داری؟
تو ای از ما اکنـــون برگشته‌ای اما کلام آشتی را تو نمی‌دانی؟

ببینم چشم‌های خیست آیا گفته‌ای دارند؟
بخوان ما را بگردان قبله‌ات را سوی ما

اینک وضویی کن
خجالت میکشی از من بگو، جز من کسی دیگر نمی‌فهمد
به نجوایی صدایم کن بدان آغوش من باز است

برای درک آغوشم شروع کن
یک قدم با تو تمام گام‌های مانده‌اش با من!

به پسرم درس بدهید

او باید بداند که همه مردم عادل و همه آنها صادق نیستند، اما به پسرم بیاموزید که به ازای هر شیاد، انسان صدیقی هم وجود دارد. به او بگویی، به ازای هر سیاستمدار خودخواه، رهبر جوانمردی هم یافت می شود. به او بیاموزید، که در ازای هر دشمن، دوستی هم هست. می دانم که وقت می گیرد، اما به او بیاموزید اگر با کار و زحمت خویش، یک دلار کاسبی کند بهتر از آن است که جایی روی زمین پنج دلار بیابد. به او بیاموزیدکه از باختن پند بگیرد و از پیروز شدن لذت ببرد. او را از غبطه خوردن بر حذر دارید. به او نقش و تاثیر مهم خندیدن را یادآور شوید.

اگر می توانید، به او نقش موثر کتاب در زندگی را آموزش دهید. به او بگویید تعمق کند، به پرندگان در حال پرواز در دل آسمان دقیق شود. به گل های درون باغچه و به زنبورها که در هوا پرواز می کنند، دقیق شود. به پسرم بیاموزید که در مدرسه بهتر این است که مردود شود اما با تقلب به قبولی نرسد. به پسرم یاد بدهید با ملایم ها، ملایم و با گردن کشان، گردن کش باشد. به او بگویید به عقایدش ایمان داشته باشد حتی اگر همه برخلاف او حرف بزنند.

به پسرم یاد بدهید که همه حرف ها را بشنود و سخنی را که به نظرش درست می رسد انتخاب کند.

ارزش های زندگی را به پسرم آموزش دهید. اگر می توانید به پسرم یاد بدهید که در اوج اندوه تبسم کند. به او بیاموزید که از اشک ریختن خجالت نکشد.

به او بیاموزید که می تواند برای فکر و شعورش مبلغی تعیین کند، اما قیمت گذاری برای دل بی معناست.

به او بگویید که تسلیم هیاهو نشود و اگر خود را بر حق می داند پای سخنش بایستد و با تمام قوا بجنگد.

در کار تدریس به پسرم ملایمت به خرج دهید، اما از او یک نازپرورده  نسازید. بگذارید که او شجاع باشد، به او بیاموزید که به مردم اعتقاد داشته باشد.

توقع زیادی است اما ببینید که چه می توانید بکنید، پسرم کودک کم سال بسیار خوبی است

اطﻼﻋﺎت اوﻟﯿﻪ ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺸﺎھﺪات ﻣﺎھﻮارهای ﺗﺎﻳﯿﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﺦھﺎی ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎل ﺧﯿﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ از ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ، در ﺣﺎل ذوب ﺷﺪن ھﺴﺘﻨﺪ.

داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻮم زﻳﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﻲ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺟﻮی در اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰار راداری و ﻟﯿﺰری، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻳﺦھﺎی اﻗﯿﺎﻧﻮس ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﻤﺎﻟﻲ را ارزﻳﺎﺑﻲ ﻛﺮده و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ رﺳﯿﺪهاﻧﺪ.

ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞھﺎی اﺑﺘﺪاﻳﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد ﻛﻪ از ﺳﺎل ۲۰۰۴ ﻣﯿﻼدی ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺣﺠﻢ ﻳﺦھﺎی ذوب ﺷﺪه در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪﺳﺎﻻﻧﻪ ۹۰ ﻛﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻜﻌﺐ ﺑﻮده اﺳﺖ اﻣﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ آزﻣﺎﻳﺶھﺎ و ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺟﺪﻳﺪ ﺗﺎﻳﯿﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﯿﺰان ذوب ﻳﺦ ھﺎی ﻗﻄﺐ شمال در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻨﺎطﻖ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ۵۰ درﺻﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﻲ ھﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺑﻲ ﺑﻲ ﺳﻲ، ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻓﻘﺪان و ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن ﻳﺦھﺎ در ﻧﻮاﺣﻲ ﺷﻤﺎل ﮔﺮﻳﻨﻠﻨﺪ ﻧﯿﺰ در ﺳﺎلھﺎی اﺧﯿﺮ اﻓﺰاﻳﺶﺑﯿﺸﺘﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﻪ طﻮری ﻛﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻳﺨﭽﺎلھﺎی اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺎھﺶ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی ﻳﺎﻓﺘﻪ و از ۵ ﺗﺎ ۶ ﻣﺘﺮ در طﻮل ﻳﻚ دھﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ۳ ﻣﺘﺮ در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.

ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺟﻮی ھﺸﺪار دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎل ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ از ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎط ﺳﯿﺎره زﻣﯿﻦ در ﺣﺎل ﮔﺮم ﺷﺪن اﺳﺖ و ﺑﻲ ﺷﻚ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن ﻳﺦھﺎی درﻳﺎﻳﻲ، روی ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮔﻮﻧﻪھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار اﺳﺖ.

داﻧﺸﻤﻨﺪان ھﻨﻮز ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اطﻤﯿﻨﺎن ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺰان از روﻧﺪ ﮔﺮم ﺷﺪن ﻗﻄﺐ ﺷﻤﺎل طﺒﯿﻌﻲ و ﭼﻪ ﻣﯿﺰان از آن، ﺣﺎﺻﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺟﻮی ﻧﺎﺷﻲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖھﺎی ﻣﺨﺮب اﻧﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ اﻣﺎ از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ھﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اداﻣﻪ روﻧﺪ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻋﻮاﻗﺐ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

عکس های زیر از خبرگزاری رویترز خطر آب شدن یخ ها و ناپدید شدن قطب شمال را نشان می دهد.

اگرچه اکثر مردم ترجیح می دهند اوقات فراغت خود را در مناطق خوش آب و هوا سپری کنند اما قطب شمال بهشت رویایی علاقمندان به کسب اطلاعات و اکتشافات جدید است.

به گزارش گروه خواندنی های باشگاه خبرنگاران، برخی فکر می کنند که قطب شمال مکانی دور افتاده است؛ بدون هیچ گونه حیات یا ارزشی. اما باید توجه کرد که این منطقه سرشار از ویژگی های خاص و ناشناخته است که هر ساله هزاران نفر را برای اکتشاف و مشاهده این رویدادهای جالب، به این منطقه بسیار سرد می کشاند. برخی از ویژگی های جالب این منطقه به شرح زیر است:

منطقه ای سرشار از کربن

مرکز تحقیقات جغرافیایی دنیا تخمین زده اند که 25 درصد از کل کربن موجود در کره زمین در قطب شمال وجود دارد. این مقدار چیزی حدود 800 میلیون تن می شود که در صورت استخراج، منبع گران قیمت و مهمی برای دنیای صنعتی امروز محسوب می شود.

حیواناتی بدون ساعت درونی

وضع خاص تابش آفتاب در قطب شمال و طول شب و روز وضع خاصی برای حیوانات ایجاد کرده است. مثلا گوزن شمالی موجود در این منطقه، ساعت درونی ندارد و گوزن های نر تقریبا کاری به ساعات شبانه روز ندارند.

به طور معمول بدن پستانداران (از جمله انسان) تحت تاثیر یک ریتم 24 ساعته است که متاثر از دوره های روشنی – تاریکی است. اما در قطب شمال در کل تابستان شب ها نیز مانند روز روشن است و در زمستان، روزها مانند شب تاریک و همین امر این ریتم روشنی- تاریکی را از بین برده است لذا برخی حیوانات قطب شمال ساعت درونی شان را از دست داده اند.

حیوانی با زندگی عجیب

حیوانی به نام Onychiurus arcticus در قطب شمال وجود دارد که می تواند با سرمای بسیار سخت قطب شمال کنار بیاید. این حیوان وقتی هوا به شدت سرد می شود تمام آب بدنش را از دست می دهد و به شکل کاملا خشک و چروک منتظر هوای بهتری می ماند. وقتی تنها مقدار کمی آب به این موجود برسد،‌ این حیوان کوچک دیگر بار به زندگی باز می گردد.

معدن آهن آسمانی

یکی از سه شهاب سنگ بزرگ موجود بر روی کره زمین در این منطقه وجود دارد. این شهاب سنگ در گرونلند در قطب شمال قرار دارد و 91 درصد از آن را آهن تشکیل داده و مردم بومی قطب شمال از آهن موجود در آن برای ساختن نیزه و چاقو استفاده می کنند.

در شرایطی که تاکنون فقط پای چند روبات و 12 فضانورد آن‌هم در چهل سال پیش به ماه رسیده، با تعدادی از عجیب‌ترین، غیرمنطقی‌ترین و گاه احمقانه‌ترین ایده‌هایی آشنا شوید که برای ارسال یا ساختن در ماه پیشنهاد شده است.

مجید جویا: اگر به شما بگویند طرحی برای ساخت یک ابرکامپیوتر بر روی ماه مطرح شده است، اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که غیر از یک نویسنده رمان‌های علمی تخیلی چه کس دیگری می‌تواند چنین چیزی را مطرح کند. اما به گزارش وایرد، این ایده واقعی است و چنین ابررایانه‌ای که آن را ابرکامپیوتر قمری می‌نامیم، می‌توانست از پس کارهای مهمی مثل پردازش داده‌های علمی فضایی و کمک به کاهش مشکلات پهنای باند برای شبکه ارتباطات فضایی برآید. به رغم این که موانع بسیاری بر سر راه‌اندازی چنین پروژه‌ای وجود دارند، این عجیب‌ترین چیزی نیست برای ساخت بر روی ماه پیشنهاد شده است.
تاکنون افراد بسیاری به این فکر کرده‌اند که، «آیا جالب نمی‌شد اگر این کار را روی ماه انجام می‌دادیم؟». اینجا ما تعدادی از عجیب‌ترین ، غیرمنطقی‌ترین و حتی احمقانه‌ترین ایده‌هایی را که افراد برای ماه پیشنهاد کرده‌اند،جمع کرده‌ایم.

مسابقات ناسکار
ایده ابرکامپیوتر قمری اولین مورد پیشنهادی نیست. یک شرکت به نام Space Systems Loral در سال 2004/1383 ایده یک مرکز پشتیبان فضایی به نام Lunar Data Cache را مطرح کرد. لورال حتی چند راه خلاقانه برای حمایت مالی از پروژه خود داشت که عمدتا بر نمایش متمرکز شده بودند: مسابقات ناسکار روباتی، مسابقات حمل سنگ روباتی، و کشتی روبات‌ها.

یک انفجار اتمی
پس از موفقیت‌های اولیه اتحاد جماهیر شوروی در مسابقه فضایی، ایالات متحده می‌خواست به دستاوردی دراماتیک دست پیدا کند تا به همه نشان دهد که قدرت اول مسابقه فضایی کدام کشور است. نیروی هوایی ایالات متحده یک پروژه فوق محرمانه به نام A119 را توسعه داد که هدف آن انفجار یک بمب اتمی بر روی سطح ماه بود.
این پروژه که کاملا دیوانه‌وار به نظر می‌رسید، چندین سال به پیش رفت، و حتی کارل ساگان هم در سال‌های جوانی خود به بررسی اثرات یک انفجار اتمی در جاذبه کم پرداخت. بعده مشخص شد که شوروی هم در مرحله‌ای به انجام این کار برای نشان دادن قدرت خود فکر کرده بود، هرچند این نقشه‌ها هیچ گاه به مرحله عمل در نیامدند. در نهایت، پیمان‌های بین‌المللی استفاده از سلاح‌های اتمی را در فضا ممنوع ساختند و ایالات متحده به ایده کم‌خطرتر فرود آوردن فضانوردان بر روی ماه و سالم بازگرداندن آنها به خانه روی آورد.

یک پایگاه فضایی
پایگاه‌های فضایی بر روی ماه، محور عمده داستان‌های علمی تخیلی و برنامه‌های همیشه محبوب ناسا هستند. ولی نظامیان هم در زمان‌هایی بر ماه چشم دوخته بودند، شاید برای دست یابی به ارتفاعات خیلی بالاتر در مقابل دشمن. در اواخر دهه 1950/1330 و دهه 1960/1340، هم نیروی هوایی و هم ارتش ایالات متحده طرح‌هایی برای یک پایگاه دائمی بر روی ماه داشتند، که به ترتیب Lunex Project و Project Horizon نام داشتند.
این پایگاه‌ها می‌توانستند نظارت دائم بر زمین داشته باشند و به عنوان یک ایستگاه رله مخابراتی عمل کنند. البته، ارتش می‌توانست برای انجام این کار به راحتی از ماهواره‌ها استفاده کند، آن هم با هزینه‌ای به مراتب کمتر از این پروژه‌های چندین میلیارد دلاری.

یک تابلوی تبلیغاتی خیلی بزرگ
به رغم کمپین مشهور Rolling Rock که ادعا می‌کرد می‌خواهد لوگوی اسب سبز خود را بر روی ماه بیندازد، این کار چیزی بیش از یک تبلیغ بازاریابی ویروسی نبود. ولی این به این معنی نیست که تبلیغ بر روی ماه نمی‌تواند به واقعیت بپیوندد. به تازگی کوکاکولا و پپسی (!) به استفاده از فناوری پیشرفته لیزر برای اطمینان از این که قبایل دور افتاده آمازون هم بتوانند لوگوی آن را با نگاه به ماه ببینند، فکر کرده است.

یک آسانسور
وقتی می‌توانید به سادگی با استفاده از یک آسانسور قدم بر روی ماه بگذارید، چرا باید یک عملیات فرود خطرناک را تجربه کنید؟ چندین طرح برای ساخت یک آسانسور که یک طرف آن روی ماه پیچ شده، وجود داشته‌اند، که تازه‌ترین آنها از شرکتی به نام لیفت‌پورت است. چنین ساختاری می‌تواند امکان جابجایی ساده مردم و مواد از سطح ماه به فضا را فراهم کند.
پیشنهادهای مشابهی برای ساخت یک آسانسور فضایی زمینی نیاز به مواد فوق‌پیشرفته بسیار سبک و فوق‌العاده قوی دارد، در حالی که آسانسور قمری را می‌توان با موادی که هم اکنون هم وجود دارند ساخت. ولی مانند اکثر پروژه‌های عظیم ماه، این هم احتمالا چندین میلیارد دلار خرج خواهد داشت (هر چند یک کمپین به دنبال حمایت مالی از یک تحقیق در مورد امکان پذیر بودن انجام این کار با فقط 3 میلیون دلار است) و برای سنگ‌ها مفید خواهد بود، اما برای انسان‌ها خیر، چرا که آنها ممکن است در جریان یک سفر آسانسوری چند هفته‌ای، در معرض تشعشعات زیادی قرار بگیرند.

ایستگاه فضایی در میانه ناکجا آباد
اسناد تازه منتشر شده ناسا نشان می‌دهد که برخی از مدیران ارشد سازمان توانسته‌اند باری برای حمل با راکت غول‌آسای جدید خود پیدا کنند: یک ایستگاه فضایی به نقطه لاگرانژی ماه. این دروازه  L2 زمین- ماه نیاز به کمترین میزان سوخت برای ثابت ماندن دارد چرا که جاذبه زمین و ماه همدیگر را در این نقطه از فضا شرایط پایداری را ایجاد می‌‍کنند.
ناسا پیشنهاد کرده که این ایستگاه در 443هزار کیلومتری زمین و به عنوان یک ایستگاه تقویت کننده ساخته شود که بتواند ماموریت‌های اتی به ماه و مریخ را ممکن سازد. این که چگونه در این نقطه مانع از رسیدن تشعشعات فضایی به خدمه شد، و در صورت بروز مشکلی آنها را نجات داد، هنوز مشخص نشده است.این ایده هم اکنون نیز توسط تعدادی از اعضای جامعه سفرهای فضایی مورد حمله واقع شده است. بدون حضور تثبیت شده در ماه و هر جای دیگری در فضا، این پروژه چندان به کار نخواهد آمد.

یک معدن
مدت‌ها بود که عشاق فضا حدس می‌زدند که ماه حاوی ذخایر عظیمی از منابع مورد نیاز بر روی زمین باشد. از مواد معدنی، فلزات و هلیوم 3 (که می‌توان ان را در راکتورهای همجوشی به کار برد) عمدتا به عنوان اهداف احتمالی معدن کاوی بر روی ماه نام برده می‌شود.
به رغم این که این رویاها برای خیلی‌ها فریبنده‌اند، هچ دلیل واقعا قانع کننده‌ای برای خراش انداختن بر چهره ماه وجود ندارد. به جز یونوبتانیوم، هیچ ماده‌ای وجود ندارد که آوردن آن از ماه به زمین صرفه اقتصادی داشته باشد. و در حالی که کاهش منابع یک مشکل است، ما می‌توانیم به جای این که به دنبال منابع بیشتری باشیم، از منابع محدود خود استفاده بهتری کنیم. و برای هلیوم 3 هم وقتی یک نیروگاه همجوشی ساختیم که واقعا کار کند، آنگاه می‌توان بحث کرد.

ایالت 51:
در جریان رقابت‌های مقدماتی انتخاباتی جمهوریخواهان در انتخابات پیش رو، نیوت گینگریچ که از کاندیداها بود، فواره‌ای از ایده‌های عجیب و غریب در مورد ماه مطرح کرد. گینگریچ یکی از افراطی‌ترین عشاق فضا است و درجریان یک سخنرانی در فلوریدا، قول داد که تا سال 2020/1399 ایالات متحده یک پایگاه بر روی ماه راه اندازی کند. وی همچنین ادعا کرد که هنگامی که تعداد سکنه این ایستگاه به حد کافی رسید، می‌تواند تحت قوانین مرز نشینان که در جریان انضمام مناطق غربی امریکا به ایالات متحده تدوین شدند تبدیل به یک ایالت مجزا شود.!

محققان ژاپني دستگاهي ابداع كرده‌اند كه مي‌تواند انگشتان فرد را كنترل و هك كند.

دستگاه «PossessedHand(دست در اختيار)» كه توسط مهندسان دانشگاه توكيو ساخته شده، با بند به ساعد دست بسته شده و به اعمال جریانهای الکتریکی براي هدايت حركت مفاصل انگشتان مي‌پردازد.

كل اين دستگاه شامل يك ريزكنترلگر و يك جفت نوار ساعد بوده كه روي هم از 28 پد برخوردارند. هر كدام از اين پدها بر روي يك حس خاص عضلات تخصص دارد.

يكي از كاربردهاي اين دستگاه در حوزه موسيقي است. براي مثال مي‌توان براحتي اين دستگاه را براي آموزش يك ابزار خاص موسيقايي برنامه‌ريزي كرد.

كاربريهاي بسيار خوب ديگري براي اين فناوري وجود داشته كه از جمله مي‌توان به بازيهاي رايانه‌اي و بيماران داراي اختلالات عصبي براي كنترل عضلات دست اشاره كرد.

اين فناوري قرار است در نشست سيگراف در لس‌آنجلس ارائه شود.

امید آتی پزشکان در روند مقابله با ایدز

متخصصان علوم پزشکی استرالیا در یک آزمایش جدید ادعا کرده‌اند که شیر گاو برای حفاظت از بدن در برابر عفونت ایدز مفید است.

این متخصصان می‌گویند: از شیر گاو می‌توان کرم‌هایی با قیمت‌های مناسب تولید کرد که از انسان در برابر بیماری ایدز مراقبت کنند.

دکتر ماریت کرامسکای سرپرست این مطالعه در دانشگاه ملبورن با انجام یک مجموعه آزمایشات جدید متوجه شد: وقتی گاوهای حامله با یک پروتئین اچ آی وی واکسینه شوند، اولین شیری که پس از وضع حمل از گاو مادر تولید می‌شود و Colostrum نام دارد حاوی مقادیر زیادی از آنتی‌بادی‌هایی است که از گوساله تازه متولد شده در برابر ویروس ایدز حفاظت می‌کنند.

به نوشته روزنامه هرالدسان، دکتر ماریت و دستیارانش بر اساس این یافته ایده جدیدی شامل تولید نوعی کرم ضد ایدز از شیر گاو ارائه کرده‌اند که معتقدند با این شیوه می‌توان از انتقال ایدز به زنان به میزان چشمگیری جلوگیری کرد.

متخصصان استرالیایی در مرحله بعدی مطالعات خود به آزمایش و بررسی دقیق میزان کارآیی و ایمنی این روش جدید مقابله با ایدز خواهند پرداخت.